Ο Ράσο Νεστέροβιτς μετά την ανάδειξή του σε MVP του Top-16 της Euroleague για τον Φεβρουάριο, δήλωσε πως θέλει να φτάσει με τον Ολυμπιακό στο φετινό Final-4 της Βαρκελώνης και να κατακτήσει το πρωτάθλημα Ευρώπης.
Ο Σλοβένος σέντερ, σε συνέντευξη του στην επίσημη ιστοσελίδα της Euroleague, αποθέωσε τους συμπαίκτες του, εξέφρασε την επιθυμία να κατακτήσει την φετινή διοργάνωση και αποκάλυψε το μυστικό της εκπληκτικής του φόρμας.
Ο Νεστέροβιτς, δήλωσε χαρούμενος για το βραβείο του MVP, αλλά τόνισε πως αυτό οφείλεται στους συμπαίκτες του και στην ομαδική προσπάθεια, ενώ αναφέρθηκε με ιδιαιτέρως κολακευτικά λόγια στους Παπαλουκά, Σπανούλη και Τεόντοσιτς.
Αναλυτικά η συνέντευξη του Ράσο Νεστέροβιτς στην επίσημη ιστοσελίδα της Euroleague.
Συγχαρητήρια για το τίτλο του MVP του μήνα. Πως αισθάνεσαι που επιλέχθηκες για το βραβείο;
“Είναι τιμή μου, ναι, αλλά είναι ομαδικό το άθλημα. Όλα αυτά τα βραβεία είναι απόρροια του ομαδικού παιχνιδιού. Δεν είναι πως κάνει κάποιος κάτι ιδιαίτερο. Αν το κερδίσεις είναι γιατί οι συμπαίκτες σου σε εκμεταλλεύονται με τον σωστό τρόπο, έχεις βρει την θέση σου στην ομάδα και το κάνουν πιο εύκολο για εσένα. Οπότε αυτό το βραβείο είναι για όλη την ομάδα. Θέλω να ευχαριστήσω τους συμπαίκτες μου γιατί χωρίς αυτούς δεν θα τα κατάφερνα”.
Στα τρία παιχνίδια στο δεύτερο γύρο, ξεχώρισε αυτό με την Βαλένθια, που με 16 πόντους οδήγησες την ομάδα σου στην νίκη και όλοι μίλαγαν για τα τρία φόλοου που έκανες στο τέταρτο δεκάλεπτο. Τι θυμάσαι για αυτό;
“Αυτό ακριβώς έλεγα πριν. Όταν έχουμε τον Σπανούλη, τον Παπαλουκά και τον Τεόντοσιτς να διεισδύουν και τον ψηλό του αντιπάλου να βγαίνει σε βοήθεια, κάνει πολύ πιο εύκολη την δουλειά μου, να πάρω την μπάλα αν αστοχήσουν. Ο αντίπαλος ψηλός δεν μπορεί να με εμποδίσει και απλά ακολουθώ την φάση. Αυτό έγινα και σε εκείνο το ματς. Οι γκαρντ αστόχησαν και ήμουν εκεί για το φόλοου. Οι ψηλοί της Βαλένθια, Λιστσουκ και Γιαφτόκας, είναι πολύ αθλητικοί, οπότε μπορούσαν να ακολουθήσουν τους κοντούς μας και να τους αναγκάσουν σε δύσκολα σουτ. Αλλά στις αλλαγές της άμυνας μας άφηναν ελεύθερους για το επιθετικό ριμπάουντ. Έτσι κατάφερα να βάλω ορισμένα εύκολα καλάθια και να βοηθήσω να πάρουμε το αποτέλεσμα”.
Στο πρώτο παιχνίδι του Τοp-16 απέναντι στην Φενέρμπαχτσε, πέτυχες μόλις δύο πόντους, αλλά στο δεύτερο στην Κωσταντινούπολη, κυριάρχησες. Ποια ήταν η διαφορά κόντρα στην ίδια ομάδα, ένα μήνα αργότερα;
“Στο πρώτο παιχνίδι, η Φενέρ ήρθε απόλυτα προετοιμασμένη και έπαιξα πολύ καλή άμυνα στο ζωγραφιστό. Δεν υπήρχε χώρος στην ρακέτα και δεν προσαρμοστήκαμε καλά σε αυτό. Στο δεύτερο παιχνίδι, ήμασταν έτοιμοι αφού γνωρίζαμε πως θα θέλουν να κάνουν το ίδιο. Οπότε στο πρώτο ματς μας αιφνιδίασαν και αυτή ήταν η μεγάλη διαφορά. Μετά από αυτή την ήττα έπρεπε να καταλάβουμε πως απλά χάσαμε έναν αγώνα, και με πολλά ακόμη παιχνίδια στον όμιλο, δεν είχε αλλάξει κάτι. Είχαμε χρόνο να συνέλθουμε και να αρχίσουμε να παίζουμε καλύτερα. Ξέραμε πως έπρεπε να πάμε στην Κωσταντινούπολη και να κερδίσουμε αν θέλαμε να βγούμε πρώτοι στον όμιλο. Ευτυχώς στο τέλος καλύψαμε και την διαφορά και εξασφαλίσαμε την πρώτη θέση πριν το τελευταίο παιχνίδι του Top-16".
Τελείωσες το Top-16 με διαφορετικό τρόπο, βάζοντας πολλά σουτ, πετυχαίνοντας προσωπικό φετινό ρεκόρ με 20 πόντους απέναντι στην Ζαλγκίρις. Σκοπεύεις να συνεχίσεις να γίνεσαι απειλητικός πραγματοποιώντας σουτ;
“Ίσως, ναι. Εκείνο το βράδυ έγινε αυτό γιατί έχουμε πολύ καλούς δημιουργούς όπως ο Μίλος, ο Τεό και ο Βill. Είναι τόσο, μα τόσο καλοί στην δημιουργία του pick-and-roll. Αν απλώς βρεις ένα καλό σημείο και είσαι άνετος, μπορείς να αισθάνεσαι σίγουρος πως θα σου δώσουν την μπάλα την κατάλληλη στιγμή. Έτσι προσπαθούσα να βρω τις σωστές θέσεις στο ματς με την Ζαλγκίρις. Είχαν τον τεράστιο Μαριάνοβιτς, να γεμίζει την ρακέτα, οπότε έπρεπε να σκεφτώ κάτι διαφορετικό. Τα σουτ μου ήταν εύστοχα εκείνο το βράδυ, κάτι που δεν συμβαίνει πάντα. Κάποιες φορές μπαίνουν, κάποιες άλλες όχι. Εκείνο το βράδυ μπήκαν”.
Είχες μόλις 4 τάπες στα πρώτα 11 παιχνίδια της σεζόν και 13 στα τελευταία 5. Τι άλλαξε;
“Μάλλον πρόκειται γα ομαδική άμυνα και πως τοποθετείσαι στο παρκέ. Από την εμπειρία μου, το να σταματάς ένα σουτ είναι θέμα τοποθέτησης πριν πραγματικά το σταματήσεις. Για αυτό θα έλεγα πως στην πραγματικότητα η καλή ομαδική άμυνα σε βοηθάει να βρεθείς σε σωστή θέση για να κάνεις το μπλοκ".
Σε δύο εβδομάδες αντιμετωπίζετε την Σιένα για τα προημιτελικά. Τι μπορείς να μας πεις για την ιταλική ομάδα;
“Είναι μια σκληρή ομάδα, ένας δυνατός αντίπαλος. Έχουν παίξει πολύ καλό μπάσκετ μέχρι τώρα, καλό ομαδικό μπάσκετ. Ξέρετε αυτά είναι τα πλέι-οφ και οι καλύτερες οκτώ ομάδες της διοργάνωσης, οπότε ένα πράγμα που δεν μπορείς να κάνεις, είναι να περιμένεις εύκολα ματς. Έχουμε αυτοπεποίθηση και θέλουμε να το επιβεβαιώσουμε αυτό, όπως άλλωστε και οι αντίπαλοι μας. Πρέπει να κάνουμε το καλύτερο δυνατό και να προχωράμε παιχνίδι με παιχνίδι και να μην σκεφτόμαστε το μετά. Πρέπει να τους κερδίζουμε ένα ματς την φορά και αυτό θα είναι δύσκολο".
Ράσο, είσαι το καταλληλότερο άτομο για να συγκρίνει την Euroleague που άφησες το 1999 με αυτήν που βρήκες το 2010. Τι διαφορές βλέπεις;
“Πιστεύω πως είναι μεγάλη η διαφορά πλέον. Το Ευρωπαϊκό μπάσκετ έχει έρθει πολύ πιο κοντά στο ΝΒΑ, ειδικά με το ρολόι των 24''. Τώρα πολλές ομάδες παίζουν πιο γρήγορα. Το 1999, υπήρχαν ακόμη οι επιθέσεις των 30'' και το παιχνίδι ήταν αργό. Θυμάμαι πως όταν κέρδισα με την Κίντερ τον τελικό του 1998 κόντρα στην ΑΕΚ, το σκορ ήταν 58-44. τώρα οι ομάδες βάζουν 70 με 80 πόντους σε 40', εύκολα. Είναι πολύ πιο γρήγορο και πιο κοντά στο ΝΒΑ και αυτή είναι η μεγάλη διαφορά".
Πόσα πράγματα θυμάσαι από τον θρίαμβο του Final-4 της Βαρκελώνης το 1998, ειδικότερα τώρα που ο στόχος σου είναι να επιστρέψεις εκεί με τον Ολυμπιακό τον Μάιο;
“Πάντα έχεις ωραίες αναμνήσεις όταν κερδίζεις. Για εμένα ήταν το δεύτερο Final-4, αλλά το πρώτο αληθινό μου. Το προηγούμενο χρόνο είχα παίξει μόνο ένα-δύο αγώνες στην Euroleague με την Ολίμπια πριν το Final-4. Οπότε ακόμη σκέφτομαι την Βαρκελώνη ως το πρώτο αληθινό μου Final-4, σαν κανονικό μέλος μιας ομάδας, και το να κερδίσω μου δίνει ωραίες αναμνήσεις. Ελπίζω κάτι παρόμοιο να καταφέρουμε και φέτος στην Βαρκελώνη".
Την χρονιά πριν την Ολίμπια, έπαιξες και ηττήθηκες στον ημιτελικό από τον Ολυμπιακό του Ντούσαν Ίβκοβιτς. Το θυμάσαι και αυτό;
“Ήταν το φαβορί να κερδίσουν και το έκαναν, έχοντας μια σπουδαία ομάδα. Rivers, Tarlac, Tomic και άλλοι. Κάναμε ένα αρκετά καλό παιχνίδι και δεν ήταν εύκολο για εκείνους να κερδίσουν. Αλλά αυτό που θυμάμαι περισσότερο ήταν οι οπαδοί τους, που ήταν απλά απίστευτοι στην Ρώμη. Νομίζω πως το 90% της αρένας ήταν ερυθρόλευκο! Έκανε μεγάλη εντύπωση, όχι μόνο σε εμένα, αλλά και σε όλους τους υπόλοιπους. Απίστευτο, όπως ακριβώς το λέω! Εύχομαι τώρα να συνεχίσουμε να παίζουμε όλο και καλύτερα και να μας υποστηρίζουν, όπως έκαναν και τότε. Θα τους χρειαστούμε περισσότερο από κάθε άλλη φορά μόλις ξεκινήσουν τα πλέι-οφ”.
Φέτος κυνηγάς την τέταρτη παρουσία σου σε Final-4, αφού συμμετείχες σε αυτά του 1997, 1998 και 1999. Τι έχεις να πεις για τον Θοδωρή Παπαλουκά που έχει πάρει μέρος σε οκτώ και οδεύει προς το ένατο;
“Είναι εκπληκτικό. Και είναι καλό να έχεις κάποιον στην ομάδα σου με τέτοια εμπειρία. Ελπίζουμε να βρεθούμε κατ' αρχήν εκεί και μετά αν μπορούμε να το πάρουμε. Όπως και να έχει σου δίνει μεγάλη αυτοπεποίθηση να παίζεις με τον άνθρωπο που έχει το ρεκόρ συνεχόμενων συμμετοχών σε Final-4".
Είναι ο 15ος χρόνος σου στο επαγγελματικό μπάσκετ. Πόσο πολύ θες να τον συνδέσεις με μια ακόμη παρουσία σου στο Final-4;
“Θα είναι υπέροχο να βρεθώ εκεί και ακόμη καλύτερο να το κερδίσω. Για αυτό τον σκοπό παίζεις. Δεν μετράω πλέον τα χρόνια. Ξέρω πως είμαι μεγάλος, προσπαθώ να μην μετράω πλέον, οπότε δεν σκεφτόμουν αυτή την χρονιά σαν την 15η επαγγελματική μου. Βέβαια θα ήμουν χαρούμενος να γιορτάσω με κάποιον τίτλο αυτά τα χρόνια”.
Πως εκμεταλλεύεσαι την εμπειρία σου σε κάθε παιχνίδι;
"Το μεγαλύτερο πράγμα που με έχει διδάξει η εμπειρία μου είναι πως το παιχνίδι ξεκινάει από την άμυνα. Όταν έρχεται η μέρα του παιχνιδιού, βγαίνω στο παρκέ για να κάνω το καλύτερο που μπορώ. Δεν σκέφτομαι ιδιαίτερα την επίθεση και το πόσους πόντους θα σκοράρω, απλά σκέφτομαι με ποιους τρόπους θα βοηθήσω την ομάδα και περιμένω πότε το παιχνίδι θα με ευνοήσει. Προσπαθώ να μην μπαίνω ποτέ αγχωμένος στον αγώνα και να μην νιώθω πίεση για τους πόντους που θα πετύχω. Δεν αισθάνομαι υποχρεωμένος να κάνω κάτι τέτοιο. Απλά αγωνίζομαι συγκεντρωμένος στην άμυνα, στα ριμπάουντ, στα κλεψίματα, σε ότι έχει προτεραιότητα. Η επίθεση θα βγει όπως και να έχει . Έχουμε τόσους ταλαντούχους σκόρερ , ειδικά στα γκαρντ. Αν απλά τους ακολουθήσω ξέρω πως θα πάρω την μπάλα στο σωστό σημείο, όταν είμαι έτοιμος να σκοράρω".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου